عصر روز ۱۳/۱/۸۸ در حالی که مردم نراق از گل گشت طبیعت باز می گشتند شاهد منظره عجیبی در شهر شدند . خیابان اصلی شهرپر شده بود از لاشه شتر هایی که باز زبان بی زبانی می گفتند : ای مردم ما قربانی شدیم تا به شما آسیبی نرسد.طبق رسم معمول برای رفع خطر شتری قربانی می کنندُاکنون ما خود پا به قربانگاه نراق گذاشتیم !
شتر ها می گفتند واحد شمارش ما همچون انسانها نفر است و ما ۲۷ نفر قربانی جان ۲۷ نفر انسان بی گناه شدیم تا شما ها به عنوان اشرف مخلوقات خداوند سال جدید را با غم و اندوه و مصیبت شروع نکنید!
به نظر این حقیر در حادثه تریلی روز سیزدهم بر خلاف تصور خیلی ها نه تنها مصیبت و عذابی در کار نبود بلکه می توان گفت مردم شهر مورد لطف و عنایت حق تعالی قرار گرفتند و گرنه خدای ناکرده شاهد بر پا شدن حجله های زیادی در نراق بودیم که در سوگ عزیزانشان باید سالها می سوختند . هر چند که از بابت کشته شدن ۴ نفر از سرنشینان تریلی دچار غم واندوه شدیم و با خانواده آن عزیزان ابراز همدری کرده و می کنیم ولی این حادثه می توانست در شهر یک فاجعه انسانی را رقم بزند و به این تعداد کشته و زخمی ختم نگردد .