تقدیم به شهدای نراق بخصوص شهیدان علیرضا رزاقی و مند علی نباتی

  

به مناسبت هفته دفاع مقدس خواستم با نوشتن این مطلب یادی کرده باشم از شهدای نراق همیشه نحوه شهادت شهید علیرضا رزاقی  و شهید مند علی نباتی برایم یک معما بود . معمایی که نمی توان تصادفی بودن آن را خیلی باور کرد . شهید علیرضا رزاقی کوچکترین شهید نراقی است و شهید محمد علی نباتی حبیب بن مظاهر شهدای نراق . این دو شهید بزرگوار بعد از عملیات محرم در جبهه زبیدات  عراق در خط پدافندی در ساعت ۹ شب جمعه مورخ ۱۷/۹/۶۱  در یک سنگر و در آغوش یکدیگر با یک گلوله خمپاره به شهادت رسیدند . حس کنجکاوی من در کشف دلیل این تصادف منجر به تعریف این خاطره  از طرف بچه های هم رزم آنها گردید .  

بعد از اعزام بچه های نراق به منطقه عملیاتی زبیدات در عملیات محرم  فرمانده دسته اعلام می کند گروه های دو نفره تشکیل داده و در سنگر ها مستقر شوید . هر کدام به قول معروف یار گیری می کنند و در سنگری مستقر می شوند . در وسط میدان شهید رزاقی می ماند و شهید نباتی . شهید رزاقی به لحاظ کم سن و سال بودن کسی با او همسنگر نمی شود و شهید نباتی  هم به دلیل سن بالا . بچه های هم رزم  بعد ها تعریف می کنند  وقتی شهید نباتی این صحنه را مشاهده کرد دست شهید رزاقی را گرفت و گفت بیا من وتو هم قسمت همدیگر شدیم  .   

اما راز این داستان به نظر من این است که این اتفاق نه تنها یک تصادف ساده  نیست بلکه یک معمای عجیب و  حقیقتی ناب است  تا نسل های آینده بدانند  و خرده نگیرند که جنگ مخصوص جوانان  و نوجوانان بود .  هنوز  تصویر ریش سفید غرقه به خون شهید نباتی  و صورت  نوجوان  غرقه به خون  شهید رزاقی از ذهنم پاک نشده است .  

دانشگاه دفاع مقدس هیچ محدودیتی برای سن و سال و حتی جنسیت قائل نبود و هر کس به سهم خود در این دانشگاه چند واحد پاس کرد. خوشا بحال کسانی که با گرفتن مجوز شهادت از آن فارغ التحصیل شدند و بدا به حال ما که در ترم اول مشروط شدیم .