حتی حاضر به برداشتن یک قدم در راه خود اشتغالی نیستند !

گفتیم حالا که بازار عکس با چفیه توی مملکت  داغه ما هم یه عکس مرتبط  توی  وبلاگ  بااخوی درج کنیم شاید روزی به درد خورد خدا را چه دیدی  !!!

 من و احمد بچه که بودم هیچ وقت عادت نداشتیم از پدر پول تو جیبی بگیرم البته باید بگم که اون  بنده خدا هم  عادت نداشت به ما پول بدهد !

 وقتی برای سیم کشی ساختمان به همراه ایشان  سر کار می رفتیم بعد از اتمام کار تکه سیم های اضافه را جمع می کردیم و در مواقع بیکاری درب مغازه اونها را دو سانت دو سانت خورد کرده  و بعد وسط آنها را تا می زدیم تا به شکل هشت دربیاد . اون وقت ها بسته بندی های امروزی رایج  نبود . مجبور بودیم پلاستیک روی بسته های سیگار را جمع کنیم و در هر کدام از آنها 50 تا  از سیم های تا شده  را که معمولا چند رنگ هم داشتند قرار دهیم . عباس حاجی غلام موتور ساز بالای مغازه ما هم از دستمون زله شده بود . چون تا سرش را بر می گردوند میله اسبک دوچرخه و موتورهایی که تعمیر می کرد را ما بر می داشتیم برای ساختن تیر کمون  مگسی .

با کش قیتونی ومیله اسبک دو چرخه و موتور و سیم های خرد یک بسته کامل تیرکمان مگسی می ساختیم و5 تومان می فروختیم .با دستکش پلاستیکی هم که بیشتر برای کارگری از اون استفاده می کردن تیر کمون سنگی می ساختیم . مهمترین قسمت تیرکمون سنگی کفه چرمی اون بود که چرمش را از کفش های فرسوده تهیه می کردیم. خدا رحمت کند مرحوم سید علی کفاش را بعضی وقت ها هم از اون چرم می خریدیم . یه روز ازهمون روزها من و احمد رفتیم توی زیر زمین و یک صندوق چوبی دیدیم که یک جفت چکمه آمریکایی قشنگ توش بود . شیطون ما را وسوسه کرد و هر کدوم ما یکی از زبانه های پوتین را بریدیم برای ساختن تیرکمون . این پوتین ها رابابام در زمان سربازیش از یه آمریکایی گرفته بود ولی ما اونها را آش ولاش کرده بودیم . چشمتان روزبد نبیند بعد از مدتی حاجی این موضوع را فهمید وبه قول معروف دود از کلش بلند شد . تا چند روز جرات نمی کردیم دم چکش بریم .  قیمت تیرکمون سنگی  ده تومان بود .

من یک روزبه فکر افتادم که در تیر کمون ها باید  تغیراتی ایجادکرد.با احمد مشورت کردم ولی اون  زیر بار تغییر نمی رفت ،لذا خودم دست به کار شدم.  تغییرات من درتیر کمون مگسی این بود که به آن کفه اضافه کردم . با این کار میشد سیم را حذف کرد ،لذا کسی که ازماتیرکمون مگسی می خرید می توانست با نخود و سنگ ریزه  و ... هم پرتاب داشته باشد  . در تیر کمان سنگی هم من به جای دو کش از چهارکش استفاده کردم .

جالبه بدونید در همان حال و هوای بچگی ما قبل از فروش نحوه استفاده از  اونها راآموزش می دادیم و تعهد اخلاقی می گرفتیم که نباید به طرف کسی بگیرن و به بچه های کم سن و سال هم نمی فروختیم .  

همین تغییرات جزئی باعث شد که  تیرکمون مگسی را ده تومان و تیر کمان سنگی را 20 تومان بفروشیم .

 احمد مرتب به من تذکر می داد تو پول اضافه می گیری . من هم با توجه به اینکه سه سال ازش کوچکتربودم جواب می دادم کسی که مجبور نیست از من بخرد. کیفیت کار بهتر است و چون خودشون راضی هستن و می خرند پولی که من می گیرم حلال حلال است .

بعدهاباپولی که ازفروش تیرکمون ها به دست آوردیم هر دو شراکتی یه دوچرخه خوب ژاپنی خریدیم که بچه های نراق هیچکدام مثل اون رانداشتند .یک هفته اول همش سر اینکه کی سوار دوچرخه بشه دعوا می کردیم . بعد ها به توافق رسیدیم  صبح تا ظهر دست یکی باشه وبعد الظهر ها دست نفربعد

خاطرات زیادی ازکسب و کار دوران کودکی  دارم مانند فروش کام ،  بچه قوش ، آلاسکا ، تخم مرغ ،  تکثیر جوجه مرغ از کلاغ  و تکثیر  جوجه مرغ با دستگاه جوجه کشی که شاید بعد ها اونها را به مناسبتی توی همین وبلاگ مستند کردم . اما ذکر این خاطره به این  دلیل بود که متاسفانه این روزها جوانانی را می بینم که منتظرند دیگران برایشان فرصت اشتغال فراهم کنند وخودشان  حتی حاضر به برداشتن یک قدم در راه خود اشتغالی نیستند !

چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟