طرد شدن به خاطر خوردن گیلاس!!!

 

این مطلب را در جواب برخی دوستان که نظرات مختلفی پیرامون بسیج و بسیجیان نراق در وبلاگ درج می کنند و من نمی توانم به خاطر محدودیت های اخلاقی آنها را منتشر کنم  می نویسم شاید کمکی کند برای تفاهم و همدلی بیشتر در این روز های سخت .

بعد از استقرار نیرو های بسیج در ساختمان درمانگاه مرحوم صفایی چون اکثر بچه های بسیج کشاورز یا کشاورز زاده بودند شروع کردن به کاشت درختان سیب ، انگور ، گیلاس  و آلبالو در محوطه بسیج .

خیلی از افراددر کاشت درخت ها نقش داشتن ولی من الان تنها مرحوم حاج محمود رزاقی را به یاد دارم . یک روز در همان سالهای ۶۲ به بعد خوب یادم هست که حاج محمود گفتم میخواهیم امسال در بسیج هنداونه  هم بکاریم .  من و مظاهر عابدی قرار شد چاله هنداونه ها را بکنیم . در حین کندن چاله هندوانه بودیم که دیدیم یه جمجمه پیداشد . تمامی دندان های اون سفید و سالم بود  معلوم بود خدا رحمت کرده  جوان از دنیار رفته . حاج محمود  یه گونی آورد اون جمجمه و استخوان های دیگر را جمع کرد و در جایی دیگه دفن کردیم . کاشت درختها به این شکل بود که هر کسی درخت  خوبی پیدا می کرد  اون را در بسیج  می کاشت . خیلی از شهدای نراق با دستان خود این درخت ها را غرس کردند . یادم هست درختان سیب و گیلاس بسیج  در اون سالها غرق در محصول بود . هر چه از آنها استفاده می کردند تمام شدنی نبود . بخصوص سیب های زرد آن . شاخه های گیلاس و آلبالو  ازبس که بار میگرفت می شکست . 

جنگ  که تمام شدما تازه شده بودیم یه بسیجی پای کار . سن و سال و بخصوص قد کوچک ما اجازه نداد در جنگ حضور  پیدا کنیم . بعد از گذشت یکی دو سال  بسیج نراق دیگه اون شور حال گذشته را نداشت .حاج محمود  و بعدها عباس حیدری به زور ما بچه ها را دور خودشون جمع میکردن .

 در همون سالها یه بنده خدایی  که مسئولیتی در بسیج داشت یک روز در فصل رسیدن گیلاس ها در حالی که ما داشتیم ازاون یادگاران شهدا  طبق معمول تناول می کردیم  اومد پیش ما . دستش را گذاشت پشتش و گفت :شما  همگی برای خوردن گیلاس است که به بسیج می آید !!!

ما هم که فهم شعور درست و حسابی نداشیم( البته الان هم ادعای اون را نداریم ) این موضوع را به دل گرفتیم و از درخت اومدیم پائین و برای چند سال دیگه  پامون را تو بسیج نگذاشتیم که مثلا به اون بابا حالی کنیم که  ما مرد شدیم !!  

بعد ها با خودم فکر کردم که ای کاش کسی بود ما را توجیه می کرد که اینقدر زود رنجی برای انسان خوب نیست.  بسیج نه ارث پدر اون بود نه ارث پدر ما .  همه اهداف خود را در بسیج با یه حرف مفت و شاید بشه گفت یامفت زمین گذاشتیم وچندین سال اجازه دادیم بسیج در انحصار افرادی  خاص قرار بگیرد.

ضمن احترام به  نظرات همه  کاربران محترم  لازم است بدانیم که این نهاد اجتماعی منحصر به هیچ فرد، گروه و یا تیم خاصی از ابتداتابحال نبوده و نیست و همه نسل ها باید درآن سهم داشته باشند وما درنراق بسیجی و غیربسیجی نداریم . هر کس که نظام جمهوری اسلامی  مبتنی بر ولایت فقیه را قبول دارد و برای سربلندی ایران اسلامی حتی در حوزه فردی که خودش باری بر دوش حاکمیت نباشد تلاش میکند یک بسیجی است. از بیان خاطره فوق خواستم به اینجا برسیم که من اشتباه یک نفر را به پای بسیج نوشتم و خودم را چند سال از خدمت مستقیم در این نهاد محروم کردم . من ضرر کردم نه دیگران . بسیج نراق هنوز بوی عطر قاسم جعفری با آن تبسم های زیبای خود را می دهد . هنوز در و دیوار بسیج یاد و خاطره نماز شب های شهید حجت الله ایزدی را تداعی می کند . هنوز بسیج نراق تواضع شهید جعفر کمره ای را حتی در راه رفتن به یاد دارد و هزاران خاطره دیگرکه انشا ا... در آینده نزدیک توسط همین بسیجیان  جوان  در فرمت های مختلف جمع آوری خواهد شد .

لذا نتیجه میگیریم که شاید من در مسئله همکاری با  بسیج اشتباهی جدید مرتکب شوم ولی اشتباه گذشته خود را به خاطر حرف  فلان آقا ویا ...... تکرار نخواهم کرد .

به امید روزی که بسیج نراق بتواند دانشجویی یک رقمی در کنکور داشته باشد .

به امید روزی که بسیجیان  جوان نراق در جشنواره های خوارزمی و علم و فناوری صاحب مقام و رتبه شوند .

به امید روزی که ورزشکاران بسیجی نراق بر روی سکو های ملی و بین المللی قرار بگیرند .

به امید روزی که بسیجیان نراق بتوانند بهترین کرسی های تدریس دانشگاهی را تصاحب کنند .

به امید روزی که بسیجیان نراق بتوانند  ابتدا برای خودشان سپس شهرشان و بعد کشورشان مفید باشند .

به امید روزی که بسیجیان نراق بتوانند کار آفرینان نمونه کشوری شوند .

به امید روزی که بسیجیان نراق بتواند بهترین مدیران این مملکت در زمینه های مختلف باشند .

و هزاران امید دیگر