سوراخ لایه فرهنگ شهرستان دلیجان در حال گسترش است

در حوزه مسائل اجتماعی بخصوص موضوع امر به معروف و نهی از منکر مثال معروفی داریم به این شرح : سر نشین کشتی قصد کرد جای خود را سوراخ کند و کسی از افراد حاضر در کشتی مانع آن نشد ،لذا همه محکوم به فنا شدند . اگر شهرستان دلیجان را یک کشتی فرض کنیم عقلا بر همه ما ساکنان شهرستان واجب است مانع از سوراخ شدن آن شویم . با این پیش فرض مطلب زیر که نقدی خواهد بود بر مدل توسعه فعلی شهرستان دلیجان تقدیم می‌کنم به خوانندگان محترم  وبلاگ و امید دارم نخبگان شهرستان قبل از اینکه کشتی در شرایط اضطرار و غرق شدن قرار گیرد و ما مجبور باشیم برای نجات جان خود آن را سراسیمه ترک کنیم اقدامی بنمایند.

شهر آرمانی یا همان مدینه فاضله نوعی از مدل توسعه است که همه به دنبال آن هستیم . اکثر جوامع انسانی سعی دارند به نوعی فاصله خود را با شهر آرمانی مطابق با فلسفه معرفتی خود کاهش دهند . شهری که در آن رفاه ، آرامش ، آسایش ، امنیت ، بهداشت ، محیط زیست و اخلاق حرف اول را می‌زند . در فرهنگ ما مسلمانان و بخصوص شیعیان شهر آرمانی شهری است که در روایات معصومین(ع)  در تشریح عصر ظهور آمده است . مقام معظم رهبری در سخنرانی ارزشمند خود پیرامون سبک زندگی و پیشرفت واقعی در جمع جوانان خراسان شمالی تاریخ 22/7/1391 مطالب مبسوطی ارائه کردند که بخش‌هایی از آن را در ادامه خواهید دید .

معظم له فرمودند :  یکى از ابعاد پیشرفت با مفهوم اسلامى عبارت است از سبک زندگى کردن، رفتار اجتماعى، شیوه‌ى زیستن - اینها عبارةٌ اخراى یکدیگر است - این یک بُعد مهم است؛ این موضوع را میخواهیم امروز یک قدرى بحث کنیم. ما اگر از منظر معنویت نگاه کنیم - که هدف انسان، رستگارى و فلاح و نجاح است - باید به سبک زندگى اهمیت دهیم؛ اگر به معنویت و رستگارى معنوى اعتقادى هم نداشته باشیم، براى زندگى راحت، زندگى برخوردار از امنیت روانى و اخلاقى، باز پرداختن به سبک زندگى مهم است. بنابراین مسئله، مسئله‌ى اساسى و مهمى است. بحث کنیم درباره‌ى اینکه در زمینه‌ى سبک زندگى چه باید گفت، چه میتوان گفت. عرض کردیم؛ این سرآغاز و سرفصل یک بحث است.

 ما اگر پیشرفت همه‌جانبه را به معناى تمدن‌سازى نوین اسلامى بگیریم - بالاخره یک مصداق عینى و خارجى براى پیشرفت با مفهوم اسلامى وجود دارد؛ اینجور بگوئیم که هدف ملت ایران و هدف انقلاب اسلامى، ایجاد یک تمدن نوین اسلامى است؛ این محاسبه‌ى درستى است - این تمدن نوین دو بخش دارد: یک بخش، بخش ابزارى است؛ یک بخش دیگر، بخش متنى و اصلى و اساسى است. به هر دو بخش باید رسید. آن بخش ابزارى چیست؟ بخش ابزارى عبارت است از همین ارزشهائى که ما امروز به عنوان پیشرفت کشور مطرح میکنیم: علم، اختراع، صنعت، سیاست، اقتصاد، اقتدار سیاسى و نظامى، اعتبار بین‌المللى، تبلیغ و ابزارهاى تبلیغ؛ اینها همه بخش ابزارى تمدن است؛ وسیله است. البته ما در این بخش در کشور پیشرفت خوبى داشته‌ایم. کارهاى زیاد و خوبى شده است؛ هم در زمینه‌ى سیاست، هم در زمینه‌ى مسائل علمى، هم در زمینه‌ى مسائل اجتماعى، هم در زمینه‌ى اختراعات - که شما حالا اینجا نمونه‌اش را ملاحظه کردید و این جوان عزیز براى ما شرح دادند - و از این قبیل، الى ماشاءاللّه در سرتاسر کشور انجام گرفته است. در بخش ابزارى، على‌رغم فشارها و تهدیدها و تحریمها و این چیزها، پیشرفت کشور خوب بوده است.

 اما بخش حقیقى، آن چیزهائى است که متن زندگى ما را تشکیل میدهد؛ که همان سبک زندگى است که عرض کردیم. این، بخش حقیقى و اصلى تمدن است؛ مثل مسئله‌ى خانواده، سبک ازدواج، نوع مسکن، نوع لباس، الگوى مصرف، نوع خوراک، نوع آشپزى، تفریحات، مسئله‌ى خط، مسئله‌ى زبان، مسئله‌ى کسب و کار، رفتار ما در محل کار، رفتار ما در دانشگاه، رفتار ما در مدرسه، رفتار ما در فعالیت سیاسى، رفتار ما در ورزش، رفتار ما در رسانه‌اى که در اختیار ماست، رفتار ما با پدر و مادر، رفتار ما با همسر، رفتار ما با فرزند، رفتار ما با رئیس، رفتار ما با مرئوس، رفتار ما با پلیس، رفتار ما با مأمور دولت، سفرهاى ما، نظافت و طهارت ما، رفتار ما با دوست، رفتار ما با دشمن، رفتار ما با بیگانه؛ اینها آن بخشهاى اصلى تمدن است، که متن زندگى انسان است.

 تمدن نوین اسلامى - آن چیزى که ما میخواهیم عرضه کنیم - در بخش اصلى، از این چیزها تشکیل میشود؛ اینها متن زندگى است؛ این همان چیزى است که در اصطلاح اسلامى به آن میگویند: عقل معاش. عقل معاش، فقط به معناى پول در آوردن و پول خرج کردن نیست، که چگونه پول در بیاوریم، چگونه پول خرج کنیم؛ نه، همه‌ى این عرصه‌ى وسیعى که گفته شد، جزو عقل معاش است. در کتب حدیثىِ اصیل و مهم ما ابوابى وجود دارد به نام «کتاب‌العشرة»؛ آن کتاب‌العشرة درباره‌ى همین چیزهاست. در خود قرآن کریم آیات فراوانى وجود دارد که ناظر به این چیزهاست.

 خب، میشود این بخش را به منزله‌ى بخش نرم‌افزارى تمدن به حساب آورد؛ و آن بخش اول را، بخشهاى سخت‌افزارى به حساب آورد. اگر ما در این بخشى که متن زندگى است، پیشرفت نکنیم، همه‌ى پیشرفتهائى که در بخش اول کردیم، نمیتواند ما را رستگار کند؛ نمیتواند به ما امنیت و آرامش روانى ببخشد؛ همچنان که مى‌بینید در دنیاى غرب نتوانسته. در آنجا افسردگى هست، ناامیدى هست، از درون به هم ریختن هست، عدم امنیت انسانها در اجتماع و در خانواده هست، بى‌هدفى و پوچى هست؛ با اینکه ثروت هست، بمب اتم هست، پیشرفتهاى گوناگون علمى هست، قدرت نظامى هم هست. اصل قضیه این است که ما بتوانیم متن زندگى را، این بخش اصلى تمدن را اصلاح کنیم. البته در انقلاب، در این بخش، پیشرفت ما چشمگیر نیست؛ در این زمینه، ما مثل بخش اول حرکت نکردیم، پیشرفت نکردیم. خب، باید آسیب‌شناسى کنیم؛ چرا ما در این بخش پیشرفت نکردیم؟

 بعد از آنکه علتها را پیدا کردیم، آن وقت بپردازیم به این که چگونه میتوانیم اینها را علاج کنیم. اینها به عهده‌ى کیست؟ به عهده‌ى نخبگان - نخبگان فکرى، نخبگان سیاسى - به عهده‌ى شما، به عهده‌ى جوانها. اگر در محیط اجتماعى ما گفتمانى به وجود بیاید که ناظر به رفع آسیبها در این زمینه باشد، میتوان مطمئن بود با نشاطى که نظام جمهورى اسلامى و ملت ایران دارند، با استعدادى که وجود دارد، ما در این بخش پیشرفتهاى خوبى خواهیم کرد؛ آن وقت درخشندگى ملت ایران در دنیا و گسترش اندیشه‌ى اسلامىِ ملت ایران و انقلاب اسلامى ایران در دنیا آسانتر خواهد شد. باید آسیب‌شناسى کنید و بعد علاج کنید.

 نخبگان موظفند، حوزه موظف است، دانشگاه موظف است، رسانه‌ها موظفند، تریبون‌دارها موظفند؛ مدیران بسیارى از دستگاه‌ها، بخصوص دستگاه‌هائى که با فرهنگ و تربیت و تعلیم سروکار دارند، موظفند؛ کسانى که براى دانشگاه‌ها یا براى مدارس برنامه‌ریزى آموزشى میکنند، در این زمینه موظفند؛ کسانى که سرفصلهاى آموزشى را براى کتابهاى درسى تعیین میکنند، موظفند. اینها همه یک وظیفه‌اى است بر دوش همه. باید ما همگى به خودمان نهیب بزنیم. در این زمینه باید کار کنیم، حرکت کنیم.

با توجه به سخنان مقام معظم رهبری و معیارهایی که برای یک تمدن نوین در بخش دستاوردهای ابزاری و دستاورد های متنی ارائه فرمودند با کمی دقت و تأمل با عرض پوزش از همه شهروندان عزیز ساکن در شهرستان دلیجان به خصوص شهر دلیجان در خواهیم یافت که مدل توسعه دلیجان یکی از ناقص‌ترین مدل‌های توسعه در بین شهر های استان است . برای مثال محلاتی‌ها با درک صحیح از تأثیر حضور پناه‌جویان افغانی در شهر با همه سود و منفعتی که این افراد و نیازی که کارخانه های سنگ به نیروی انسانی و تخصص آن‌ها داشتتند تشخیص دادند که محلات را به عنوان شهر ممنوعه برای افاغنه در آورند .
با اجرای این محدودیت که به ظاهر شهر را از رونق انداخت اکثر افغانی‌ها ی ساکن در محلات به شهر دلیجان هجوم آوردند و متأسفانه متولیان و مدیران شهری دلیجان چون استراتژی توسعه متوازن نداشتند از آن‌ها به گرمی استقبال کردند و این شد که در حال حاضر تقریباً یک سوم ساکنان دلیجان را پناه‌جویان افغان تشکیل می‌دهند .
فرصت اشتغال که از امتیازات شهرستان دلیجان به شمار می‌رود آن هم در صنایع پایین دستی انبوهی از کارگران دیگر استان‌ها به خصوص استان‌های غربی را به همراه خانواده های آن‌ها روانه شهرستان دلیجان کرده است .
گسست فرهنگی ایجاد شده در بین ساکنان شهر دلیجان مسئله ای کوچکی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت خطر این معضل فرهنگی به مراتب از آلودگی‌های ناشی از صنعت عایق‌های رطوبتی ، کارخانه های تولید پودر صنعتی ، کشتارگاه های مرغ ، فاضلاب شهری و .... بیشتر است . شاید بتوان با نصب یک فیلتر آلودگی واحد های صنعتی را کاهش داد ولی نمی‌توان به راحتی برای معضل اعتیاد ، طلاق ، فرزندان تک والدینی ، بد حجابی ، خیابان گردی و ...... کار خاصی انجام داد .

مقام معظم رهبری فرهنگ در جامعه  را مانند نیاز به  اکسیژن  در هوا برای زنده ماندن مثال زدند
و اما جمله پایانی

 سوراخ لایه فرهنگ شهرستان دلیجان در حال گسترش است ، فرهیختگان خواهشا کاری بکنید تا دیر نشده!!!