از اربعین سال 75 تا اربعین سال 85

ده سال پیش تازه از خدمت سربازی اومده بودم که خدا قسمت کرد و با بروبچه ها ی شهر هیات خادمین بنت الجواد(ع)  را تشکیل دادیم .( البته این هیات به 30 مهدی هم مشهور بود و این به خاطر این بود که در هیات30 نفر به اسم مهدی داشتیم ) و هرشب جمعه پیاده مسیر جاده خاکی 7 کیلومتری امامزاده را طی کرده و در طول مسیر عزاداری می کردیم و شب های جمعه با هدایت و راهنمایی حاج آقا مهدیزاده قسمتی از شب را شب زنده داری کرده و صبح هم بعد از طلوع آفتاب دعای ندبه می خوندیم ، شام بچه ها یه عدد سیب زمینی بود با یه تخم مرغ  و صبحانه هم کمی نان و پنیر ، چه صفایی داشت یادش به خیر بی بی هم خیلی به ما لطف داشت و بچه ها هم  اوج گرفته بودن . روز اربعین هیات عاشقان روح الله به همت علی کمره ای و مرحوم سلطانعلی مرادی از زائرین بی بی با غذای گوشت و لوبیا پذیرایی می کردن. من در اون سالها کارگر امامزاده بودم و زیر دست استاد قنبر علی عابدی کار می کردم . ظرف این ده سال من از کارگری امامزاده به عضویت هیات امناء امامزاده رسیدم  و ضمن تحصیل و ازدواج خدا دو تا بچه هم بهم  داد.

اربعین سال 85 به دلایل مختلف  خیلی از بچه های هیات خادمین بنت الجواد (ع) سال 75 نبودن  ولی به جای آنها جوانانی   پا به عرصه خدمت گذاشته بودند که به جرات می توان گفت هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت از ما بهتر هستند و من به عنوان عضو هیا امناء در خدمت زائرین و این بچه های جدید بی بی بودم و همه این الطاف را از دختر شهیده امام جواد (ع) می دانم . امروز به کمک همین بچه ها  نزدیک به 5000 نفر را غذا دادیم و کمتر کسی بود که غدا نخورده منطقه را ترک کند ، وقتی که زائرین سینه می زدند و توی سالنها جای سوزن انداختن نبود با خودم فکر می کردم که اربعین سال 75 کجا و اربعین سال 85 کجا و 10 سال دیگه اینجا چه خبر است . خدا وکیلی نوشته های فوق را حمل بر تعریف  از خود نکنید اینها را نوشتم تا شما را  با واقعیت های زندگی یکی از خادمان بی بی زبیده خاتون (س)   آشنا کنم و بگم من هرچه دارم به برکت همین  دختر 9 ساله امام جواد (ع ) است و چه کرامتی از این بزرگتر می توان نقل کرد  که ظرف 10سال این همه تغییردر منطقه  ایجاد کرده باشد .

امروز رسما از ضریح مرقد مطهر پرده برداری شد که خبرش را با تصویر در اولین فرصت در پایگاه اینترنتی شهردرج خواهیم کرد منتظرآن باشید .