افسردگی ناشی از حسادت با دیازپام درمان نمی شود!!!

از نگاه مرحوم  فاضل نراقی حسد در بین امراض نفسانی از همه بزرگتر ، مخرب تر ،خبیث ترین و بدتر است .

ملا احمد نراقی در کتاب اخلاقی معراج السعاده خود  حسد را اینگونه تعریف می کند : حسد عبارت است از تمنای زوال نعمت از برادر مسلم خود، از نعمت هایی که به صلاح او باشد .

اگر کسی نعمتی را در دیگران ببیند و مثل او را برای خود بخواهد به آن غبطه می گویند که نه تنها مزموم و ناپسند نیست بلکه به آن سفارش هم شده است و این نباید با حسادت اشتباه گرفته شود .

نراقی معیار تشخیص حسادت را آن می داند که انسان نعمتی را برای خود بخواهد ولی آن را برای برادر دینی خودنخواهد .

در نگاه نراقی حسود فردی بیچاره و پیوسته محزون و غمناک است که به لحاظ حسادتی که به افراد می ورزد ثواب و حسنات طرف مقابل را زیاد می کند و درجه او را بلند می گرداند و به جهت غیبتی که حسود از افراد می کنند و سخنی که در حق او می گوید گناه او بر دوش خود می گیرد و اعمال نیک خود را در دفتر اعمال او منتقل می نماید .

فاضل نراقی در بیان این نکته که چرا این صفت بدترین رذایل اخلاقی است و حسود شریر ترین افراد است می گوید : حسود با حسادت خود در واقع خلاف اراده  خدا را می طلبد . کسی که به نعمتی می رسد در واقع از فیض خدا بهره گرفته است و مشیت و اراده او چنین اقتضا نموده که آن نعمت به بنده برسد ولی حسود مسکین نابودی آنرا می خواهد و این نیست مگر نقض مقدرات الهی و اراده ای خلاف اراده خدا و حسود در واقع خدا را دارای نقص می داند و خدا را العیاذ با الله جاهل می داند. آنچه خدا می کند محض خیر و صلاح افراد است پس حسود در حقیقت دشمن خیر و طالب شر و فساد است و به همین دلیل انسان حسود شریر ترین مردم است و چه خباثتی از این بالاتر که کسی از راحت دیگران ناراحت باشد .

نراقی به استناد آیات و روایات در کتاب معراج السعاده خود حاصل کار حسود را ذایل شدن عبادات و کارهای نیک و غم و غصه و اندوه می داند .

به نظر این حقیر بیشتر امراض روحی و اعصاب و روان نتیجه همین خلق و خوی پلید حسادت است که ما سعی داریم آنرا با قرص های دیازپام و آرام بخش های مختلف آنرا درمان کنیم ولی درمان واقعی بخش اعظمی از این بیماریها ی عصبی که منشاء روحی دارد مبارزه با خصلت پلید و شیطانی حسادت است .

شما در این خصوص چه نظری دارید ؟