راه کاری برای شکنجه علما !!!

قصد دارم با نوشتن این مطلب موضوعی را در شهر به نقد بنشینم .خیلی مو شکافی نمی کنم و اجازه می دهم خوانندگان آن را  بر اساس سلیقه خود تحلیل کنند .

گفته می شود روزی عالمی را به جرم مخالفت با حکومت  دستگیر کرده و به نزد حاکم بردند . حاکم رو به مشاوران خود کرد و به آنها گفت عذابی متناسب با جرمش پیشنهاد کنید . مشاوران و وزرا هر کدام نوعی عذاب و شکنجه را برای او پیشنهاد کرد. یکی گفت باید اعدام شود ، دیگری گفت نه باید شکنجه جسمی شود تا قبل از مرگ خوب زجر بکشد . مشاوری دیگر گفت باید او را پیش شیر ها بیندازیم تا او را بدرند . هیچ کدام از پیشنهادات مورد قبول حاکم واقع نشد . در نهایت از بین جمع فردی رو به حاکم کرد و گفت این فرد عالم و دانشمند است تنها راه عذاب او این است که او را به همراه یک جاهل نادان ابله به زندان بیندازیم تا از جهالت او عالم رنج و عذاب روحی ببرد و این برای او بهترین عذاب است . حاکم از این پیشنهاد استقبال کرد و دستور داد در شهر بگردند و جاهلی را بیابند .  زندانی مهیا شد وفرد عالم و جاهل در کنار هم در بند قرار گرفتند .  عالم از جهل جاهل بسیار در عذاب بود و خیلی سعی می کرد که این نادان را علم و معرفت بیاموزد ولی سودی نداشت . روزی عالم دید که جاهل به چهره او نگاه می کند و اشک از چشمانش جاری شده است . در دل گفت خدا را شکر بلاخره این آدم  نادان قدر ما را فهمید که اینچنین در صورت من خیره شده و گریه می کند  . عالم رو به جاهل کرد و گفت برای چه گریه می کنی ؟ جاهل گفت: شما در حال آب خوردن بودید ، دیدم قطرات آب از روی ریشتان به زمین می افتاد ناگاه این موضوع مرا یاد بزم انداخت که هر وقت آب می خورد مثل شما آب از ریشش می ریخت ، دلم برای بزم تنگ شده و به همین دلیل گریه می کنم. 

عالم دستانش را به آسمان بلند کرد و دعا کرد که خدا مرگ او را هر چه زودتر برساند . جاهل هم طبق روال معمول آمین گفت !!!

این داستان شاید واقعی نباشد ولی از واقعیت  های پیرامون ما  خیلی هم جدا نیست . کمی فکر کنید متوجه منظور من خواهید شد !

این وبلاگ قصد دارد خوانندگان خود را دعوت به بهترین عبادت ها یعنی فر کردن کند . مهم نیست نتیجه این تلاش فکری چه چیز خواهد شد . هر چه باشد مقدس است .

به یاد استادم   خوبم ..... .... که همیشه در گوشم زمزمه می کرد

محمود بی خبری خوش خبری نیست !