قلم و نون !!!

چند وقت پیش مطلبی نوشتم با تیتر تعطیلی رکن چهارم دموکراسی در شهرستان دلیجان  و گلایه کردم از اینکه فضای نقد و نقادی در شهرستان بسیار تنگ و محدود است . از دوستان خواستم که این فضا را بشکنند و با قلم خود نه به قصد در آوردن نان  بلکه به قصد ادای تکلیف که دانستن حق مردم است  این فضا را تغییر دهند . اکنون بعد از گذشت چندین ماه از این درخواست شاهد تحرکاتی در این حوزه هستیم . الحمد الله می بینم که وبلاگ های متعددی هم  در شهرستان با گرایش های مختلف درست شده و دارند به نوعی این خلاء را  حد اقل  در فضای مجازی پر می کنند .

و اما یک نکته:

خداوند به قلم و ارزشی که دارد قسم یاد کرده است از تمامی قلم به دستان در هر زمینه ای استدعا دارم اگر قصد درآوردن نان به هر قیمتی را دارند روش های دیگری را تجربه کنند چون تجربه ثابت کرده است که تراوشات قلمی شاید امروز خریدارانی داشته باشد  و پست و مقامی به همراه ولی فردا می شود سند ومدرک رسوایی .

تاریخ پر است از داستان هایی که نشان می دهد هر وقت انسان ها خواستند مقدسات را ابزاری برای نان و نام خود کنند خداوند با توجه به اینکه بهترین مکر کننده ها است با همان وسیله آنها را رسوا کرد .

پس یادمان باشد که ارزش قلم را حفظ کنیم و تنهای تنها برای رضای خدا قلم به دست بگیریم .

اگر چنین کردیم می شود مصداق واقعی باقیات صالحات .

اگر ملا احمد نراقی طراح نظریه ولایت فقیه برای رضای خدا قلم به دست نگرفته بود  الان نامی از او باقی نمانده  بود . اگر فتحعلی شاه هم  به دلیل اینکه او مرجع تقلیدش بوده خیابانی به نام او کرده بود ناصر الدین شاه  که از نفوذ معنوی او به دلیل مرگش هراسی نداشت آن را عوض می کرد ولی چه شده که امروز همه افتخار می کنیم که ملا احمد نراقی است و نراق هم شهری است از شهرستان دلیجان و اصرار داریم که حتما خیابانی از شهرمان به نام ایشان باشد . آیا اگر تمام خیابان های تهران به نام امام باشد برای ایشان فرقی می کند ؟

قلم امام در خدمت به اسلام بود . اگر می بینیم که آثار امام بعد از مرگش مراجعات زیادتری دارد این نیست مگر اینکه خداوند تضمین داده است حرمت این قلم را که عمری بر مدار حق چرخیده حفظ کند .