جانباز دفاع مقدس حاج محمود رزاقی به عرش اعلا پیوست

 

 بعداز خردادماه سال ۶۲ من تقریبا۱۱ سال سن داشتم . زمان جنگ بود و بچه های نراق  عازم جبهه بودند . با رفتن  اونها به جبهه و اینکه امکان رفتن ما نبود خیلی ناراحت بودم . 

متاسفانه کسی هم ما را در بسیج به دلیل سن و سال کم تحویل نمی گرفت . یک روز  عصر یکی از بسیجیان شهر که در حوزه هم مسئولیتی داشت  من را به شکل بسیار بدی از بسیج بیرون کرد و گفت اینجا جای بچه ها نیست . خیلی ناراحت بودم . پشت درب بسیج کنار جدول نشسته بودم و اشک در چشمانم جمع شده بود. ناگهان صدای پیر مردی مرا از حال خودم خارج کرد . سرم را که بلند کردم دید حاج محمود رزاقی است . با تبسمی که همیشه بر لب داشت  رو به من کرد و گفت مرادی چرا  اینجا نشستی ؟  داستان بیرون انداختنم را برایش تعریف کردم . خیلی ناراحت شد. دست مرا گرفت و با خودش به بسیج برد و با اون فرد برخورد کرد و گفت فلانی از امروز جزو دسته من است و هر شبی که من پاسبخش هستم  میتونه   بیاد بسیج .

از اون سال به بعد تا پایان جنگ من و تعدادی از بچه های بسیج جزو دسته حاج محمود رزاقی بودیم . بعد ها هم که جنگ تموم شد ما به شوخی به حاجی میگفتیم که ما را دم صبح  توی لوحه نگذار،  حاجی هم  با خنده جواب می دادی شما که سر پست هم خواب بودید .

حاجی چند بار به جبهه رفت و هر بار به ما وعده نوبت بعد را  می داد  تا اینکه جنگ تموم شد. وقتی جنگ تموم شد حاج محمود یک چشم خود  و بخشی از بدنش  را به دلیل مجروحیت از دست داد.  

شب قبل از عروج ملکوتی  ایشان خواب دیدم که با حاجی رفته بودیم جبهه .صبح روز شهادت حضرت زهرا (س) سر گلزار شهدا این خواب را براش تعریف کردم  حاجی خنده ای کرد و گفت :  من خودم هم این خواب را  دیشب دیدم  . در طول مراسم عزاداری حضرت فاطمه (س) من چشمم به حاجی بود و اینکه با چه خلوص  نیتی سینه می زد.  

فراد صبح که اومدم سرکار متوجه شدم پیر  هشت سال دفاع مقدس نراق  تصادف کرده و متاسفانه در روز ۲۹/۲/۸۹  یک روز بعد از شهادت حضرت زهرا (س) دعوت حق را  لبیک گفت .  

 در  واقع خوابم  به گونه ایی تعبیر شد و حاجی بعد از سالها تحمل رنج به دوستان شهیدش  پیوست .  

دوستانی که یک روز قبل از وفاتش ساعت ها با آنها درد دل می کرد ومن شاهد این نجوا ها بودم .  

روحش شاد که خوب زیست و خوب از این جهان خاکی به افلاک  پر کشید .  

این ضایعه بزرگ را به همه بسیجیان شهر تسلیت عرض نموده ، امید دارم که بتوانیم  ادامه دهنده راهش باشیم.